Witam,
Dzisiaj zamieszczam odpowiedź czytelnika z kwietnia 1978 r. dotyczącą artykułu „O whisky” Wacława Nettera, który zamieściłem kilka dni temu TUTAJ.
ONE MORE WHISKY
Z zainteresowaniem czytałem w nr. 1662 „Wiadomości” opowiadanie p. Wacława Nettera „O whisky”. Znając nieco ten temat nie tylko ze smaku, lecz również z praktyki handlowej ostatnich kilkunastu lat pragnę sprostować, albo uzupełnić kilka szczegółów, które, myć może, były niezbyt ściśle podane p. Netterowi przez Szkota na Wyspach Kanaryjskich.
To prawda, że największym i najlepszym producentem whisky jest Szkocja, chociaż Japonia potrafi obecnie produkować, a raczej mieszać whisky, która nawet oficjalni znawcy szkockiej whisky (Szkoci), nie łatwo mogą rozeznać. Ale to jest dopiero ostatnie osiągnięcie Japończyków – i jak dotąd jedyne na świecie.
Whisky wyprodukowana ze zboża (blended) wychodzi na rynek w butelkach już po 3 do 5 latach dojrzałości w beczkach (Vat) i dość trudno jest znaleźć na rynku whisky blended) ponad 5 lat dojrzałości, natomiast MALT whisky (czysto jęczmienna) na skutek umowy między producentami musi dojrzewać w dębowych beczkach (Vat’ach) minimum 5 a maksimum 20 lat. 20 lat jest obecnie uznany za najdłuższy okres dojrzewania Malt whisky. Rozlana w butelki whisky „śpi”, a więc pozostaje w stanie w jakim została rozlana. Malt whisky ponad 10 lat dojrzałości jest już trunkiem wdzięcznie przyjętym przez znawców.
Państwo opodatkowuje whisky proporcjonalnie do zawartości alkoholu (t.zw. Proof) i pojemność butelki. Nie jest prawdą, że whisky na rynku krajowym jest tylko 40% – są różne, przeciętnie 70° (proof) co się równa mniej więcej 45%. (Dla porównania: nasz polski czysty spirytus monopolowy 96% jest równoważnikiem 140°). Są również na rynku whiskies 65° (tańsze), 75° i nawet 80°. Jeżeli chodzi natomiast o czysto jęczmienną (Malt) whisky, t.zn. single Malt, te idą na rynek w różnym wieku dojrzałości i mocy, a więc od 5 do 20 lat dojrzałości i od 70 do 107 proof mocy i ceny tych szlachetnych trunków są zależne od ich właściwości.
Malt whisky nabiera smaku od: ziarna, wody i torfu. Ziarno bardzo często sprowadza się spoza Szkocji, wody dostarczają górskie rzeki, jak np. Spey a torf z wysp zachodniego wybrzeża Szkocji.
Picie whisky rozcieńczonej nie należy do charakterystyki Szkotów; to raczej Anglicy i kontynentalni Europejczycy dodają wody sodowej. Amerykanie lodu (on te rocks), panie, szoferzy i młodzież poniżej 18 lat – lemoniady i innych, zabijających smak doprawek. Szkot-góral wolałby pić whisky w stanie czystym w jakim opuściła beczkę, a jeżeli rozcieńcza – zmuszony do tego grzechu obecnymi cenami – to tylko wodą i o ile możliwe – wodą źródlaną – z jego ukochanych gór.
Na zakończenie: zbożowych (blended) whiskies jest na rynku krajowym około 100 różnych gatunków, zaś jęczmiennych (Malt), znanych mnie około 30. Nalepka określa przynależność whisky i jest dostępna dla każdego (własna nazwa) po zarejestrowaniu w urzedzie celnym dla celów podatkowych. Tak więc ktokolwiek ma pociag, ambicję i pieniądze, może kupić sobie jedną czy więcej beczek i rozlać w butelki ze swoją nalepką – dla własnego użytku.
Tak więc – s l a i n t e! (celt. na zdrowie).
Marian Węgielski (Ayr)
(430)
Leave a Reply