Witam,
Kolega Łukasz Gołębiewski opisał trzy dni temu Fabrykę Wódek i Likierów Szaji Rottnera w Będzinie TUTAJ zaś Ja miałem artykulik o Browarze Sercarza z Będzina to także postanowiłem przygotować wpis o będzińskim przemyśle alkoholowym 🙂 Powyżej browar na widokówce z 1901 r.
Artykuł pochodzi z 1911 r. W tym samym roku Browar Sercarza stał się Towarzystwem Akcyjnym o kapitale 200.000 rubli od tej pory nazwa zakładu brzmiała: Browar „Gambrinus” T.A. w Będzinie. Zarząd stanowili Dawid, Izydor i Maurycy Sercarz. Browar produkował wówczas ok. 150 tys. wiader, zatrudniał 40 robotników i posiadał składy firmowe w Radomsku, Częstochowie, Zawierciu i Olkuszu.
Browar zaprzestał produkcji w 1971 r. zaś w 1973 r. go wyburzono.
BROWAR SERCARZA W BĘDZINIE – 1911 r.
Od 35 lat istniejący browar D. Sercarza w Będzinie, z każdym rokiem rozwija się coraz lepiej. Założony w roku 1874-ym, jako pierwszy browar w tych okolicach, musiał walczyć z wielu przeciwnościami i trudnościami. Oczywiście stanęła z nim do walki konkurencya, znajdująca tu wcześniej rentowny targ zbytu, nie łatwo było od razu o dobrego i choćby trochę wyszkolonego robotnika.
Ale właściciele browaru umieli używać środka, który nie zawodzi nigdy i prędzej lub później zwycięstwo zapewnić musi.
A środkiem tym była dobroć produktu, który wskutek tego mógł konkurować znakomicie z wszystkiemi firmami krajowemi i zagranicznemi. Powoli zyskiwali coraz łatwiejszy i większy zbyt, „marka” ich piwa osiągała coraz większe uznanie, coraz mniej mogli im zaszkodzić obcy współzawodnicy i obcy, importowany towar. Dzisiaj też browar Sercarza uczynił tak znakomite postępy, że o przyszłość swoją bynajmniej lękać się nie potrzebuje, wyroby jego zyskały w całej okolicy szeroką popularność.
Pomimo to jednak właściciele jego ani na chwilę nie zatracili z przed oczu zasady, którą kierowali się od samego początku założenia browaru; nie ustają bynajmniej w swoich dążeniach, aby swój zakład i produkt utrzymać na pierwszorzędnym poziomie. W przeciągu lat ostatnich wprowadzili oni cały szereg nowoczesnych urządzeń technicznych, a także poddali się wszelakim wymogom jaknajbardziej skrupulatnej higieny. Naturalnie wymagało to rozszerzenia browaru, wymagało wprowadzenia całego szeregu nowych maszyn i aparatów niejednokrotnie bardzo kosztownych. Lecz wyznając racyonalne zasady produkcyi, właściciele nie cofnęli się przed kosztami, nie obawiali się coraz nowych wkładów. Pochłonęły one istotnie bardzo znaczne sumy pieniędzy.
Wprowadzono sztuczne ochładzanie, które pozwala regulować dowolnie temperaturę piwnic. Tem samem fermentacya jest bardzo dokładna, co pozwala na jaknajdłuższą odleżałość piwa. A rzecz wiadoma, że to są właśnie warunki, które wartość tego produktu bardzo wysoko podnoszą.
Tak więc pod praktycznem kierownictwem ludzi, fachowo uzdolnionych i rozporządzających wieloletniem doświadczeniem, browar D. Sercarza rozwija się w instytucyę coraz to potężniejszą.
Piwosz
Lata 1960-1970 , Zabudowania będzińskiego browaru. Zdjęcie ze zbiorów Muzeum Zagłębia w Będzinie.
(1237)
fajny materiał